Reisverslag 4 (Phuket t/m Hong Kong)

In deze periode zijn we veel dagen aan land geweest. ‘s Nachts varen en overdag aan land. Gelukkig zijn we inmiddels zo uitgerust dat het ambitieniveau laag ligt. We hoeven van onszelf echt niet alle highlights te zien, maar het is erg leuk om in 1 dag de sfeer van een stad te proeven. Toch voel je op deze dagen ook de beperkingen van deze formule en zou je soms meer willen zien. Maleisië willen we graag weer terug zien. En we verheugen ons op Japan waar we drie dagen over land gaan en ons meer kunnen onderdompelen in de cultuur.

3 februari Phuket (Thailand)

Het schip ging voor anker in de baai van Phuket. Met bootjes werden we aan land gebracht bij Patong beach. Een deel van de boten blijken de reddingsboten van

de QM2 te zijn. Primitief maar met veel apparatuur uitgerust. Vertrouwenwekkend.

De schade van de Tsunami in 2004 is hier in Phuket relatief beperkt gebleven (wel 5000 doden!), maar het is uiteraard een belangrijk thema. De taxichauffeur vertelde waar hij stond op het moment van de ramp. Zijn gezin is gespaard gebleven.

Patong beach blijkt het meest populaire strand hier te zijn. Een soort Zandvoort dus, met veel stalletjes en winkeltjes. Het strand is een prettig zandstrand en het water erg lekker warm en helder. We hebben nog een taxiritje gemaakt naar het centrum van Phuket town waar de meerderheid van de bevolking van Chinese afkomst is. In Phuket zijn mooie winkels met veel zijde artikelen. In het straatleven vallen vooral de vele kleine boeddhistische eerbetuigingen aan de goden op, met steevast voedsel en wierook. De hoeveelheid scooters is enorm.

4 februari Penang (Maleisië)

Op het eiland Penang komen we aan in Georgetown, de hoofdstad, een kleine plaats met nog veel koloniale architectuur. Ook hier erg veel Chinese invloeden en dus veel Chinese tempels. We zijn eerst gelopen naar de Khoo Kongsi, een beroemde tempel annex clan-huis van de Chinese families Khoo. Prachtige decoraties van vooral draken. Niet voor niks het toneel voor de Chinese opera.

De temperatuur is dermate hoog, dat we de verleiding niet hebben kunnen weerstaan om ons verder te laten rondfietsen in een ouderwetse riksja met plastic bloemen gedecoreerd. We pasten er met zijn tweeën maar ternauwernood in. Confronterend.

In hoog tempo zijn we langs alle bezienswaardigheden gefietst. Reuze aardige mensen. De flora is dusdanig dat je benieuwd raakt naar de nationale parken in Maleisië.

Allebei even fijn naar de kapper geweest voor heel weinig geld.

5 februari Kuala Lumpur (Maleisië)

Een wereldstad. Een skyline, die er mag zijn. Vriendelijke open sfeer. Ook hier weer de mix van culturen en religies. Islamitische moskeen waar om 13 uur een heleboel mensen heen gaan voor het vrijdaggebed. Chinese tempels en een levendig Chinatown. Oude koloniale invloeden met soms prachtige gevels. We hebben een paar uur rondgewandeld met een temperatuur van 36 graden. Toen volgde de plensbui. Dit schijnt kenmerkend te zijn voor het klimaat hier. Daarom is het natuurlijk ook zo prachtig groen.

6 februari Singapore

Ook hier weer een intrigerende mix van Maleisische, Chinese, Indiase en westerse culturen. Prachtig schoon en netjes allemaal (nog nooit zo’n smetteloze metro gezien), maar ook een beetje eng: In ons paspoort kwam een briefje met de tekst dat drugssmokkel met de dood bestraft wordt.

We vielen voor het prachtige Raffles hotel (1899) waar de Singapore Sling is uitgevonden, een mierzoete cocktail. Interessante moderne architectuur. Vooral ook weer veel eten. Grote hallen met aan de wanden oogstrelende eetkraampjes met voedsel uit alle zuid-oost aziatische windstreken met in het midden tafeltjes waar ieder met zijn bord aanschuift. En heel erg betaalbaar allemaal.

Op 7 februari hebben we een ‘zeedag’ en dat komt goed uit, want het wordt tijd om alle indrukken van de vorige 4 dagen te verwerken. Maar veel tijd is er niet want morgen zijn we in Bangkok.

Dekadentje van de week: witte handschoenen

Toch een keer naar de high tea geweest. Niet dat het nodig is want er zijn al genoeg maaltijden, maar uit nieuwsgierigheid. Interessant cultureel fenomeen: de obers, junior-obers en assistent-obers lopen rond met allerlei dienbladen waarop heerlijke kleine taartjes of sandwiches. De gasten zitten aan tafeltjes die prachtig gedekt zijn met ieder een schoteltje voor zich. Op de kleine schoteltjes zetten de obers desgewenst een hapje neer, dat zij met witte handschoenen met een handig grijptangetje van hun prachtige dienblad op het schoteltje deponeren. En verder natuurlijk veel thee, die ook steeds wordt bijgeschonken.

8 februari Bangkok

Vanuit de havenplaats Laem Chabang is het 2 uur met de bus naar het centrum van Bangkok. Wij zijn daar per taxi direct naar het ontmoetingspunt gegaan van de fietsentoer, die we vanuit Nederland (internet) hadden geboekt. (Een heel goed advies van Paul en Astrid!)

Een fietstocht niet langs alle toeristische highlights maar langs achterafsteegjes en pleintjes en langs de rivier. Op zoek naar het ‘echte’ Bangkok.

Een beetje zielig wel voor mij(A) toen ik nog voor de toer begon door een verkeerde beweging met de fiets op de grond smakte. Wat gekneusde ribben, dus geen tocht. Als troost voor de gemiste fietstocht dan maar een aangename Thaise lunch en een voetmassage.

Ja, dat was erg sneu voor Annelies, reisorganisator par excellence. Ik ben met twee Nederlandse stellen door Bangkok ‘gefietst’. Niet fietsen op zijn Nederlands, maar een beetje ‘pedaleren’, als het ware, begeleid door twee door de ‘Thaise’ organisator Co van Kessel (.com) verstrekte gidsen van wie er 1 een heel klein beetje Nederlands sprak, beperkt tot wat hij moest weten van de tour. Wij baanden ons een weg door een mierenhoop van mensen, marktjes, steegjes, straatjes, stalletjes en zagen onder meer hoe iedereen op zijn eigen wijze probeert in zijn levensonderhoud te voorzien. Van de motorvoertuigen is de scooter in bijna alle grote steden die wij tot nu toe gezien hebben favoriet. Ook in Bangkok. De grote steden hebben verder allemaal een gigantisch verkeersprobleem en een navenante luchtvervuiling. Veel mensen dragen mondkapjes. Dat fietstochtje was overigens erg leuk, veel gezien, maar op tijd weer terug voor de shuttlebus richting Laem Chabang (havenplaats ongeveer 120 km zuidelijk van Bangkok) want Warner wil weer op tijd vertrekken. Bij elke keer dat wij vertrekken wordt tegen zessen een aantal mensen verzocht ‘direct contact op te nemen met het pursersoffice’; die blijken zich nog niet gemeld te hebben. Als je van boord gaat, dan wordt je boordpasje gescand en sta je uitgeboekt en bij terugkeer de omgekeerde procedure. Sommigen doen een ‘tour on your own’ (doen wij ook geregeld) en een enkeling komt in tijdproblemen, meestal door ‘traffic-jam’ (of heeft zitten slapen bij het bijstellen van de tijd). De meesten zijn meestal ruim op tijd terug bij de shuttlebus, al is het alleen maar om je een extra taxirit te besparen naar de haven. Zie maar dat je op tijd komt, Hare Majesteit wacht wel even, maar niet te lang. Anders vlieg je toch lekker naar de volgende stop? Wij hebben overigens begrepen dat sinds Southampton inmiddels ongeveer 10 mensen ongepland van boord zijn, wegens ziekte of andere ongemakken (zoals overlijden!). Wij leven vooralsnog en hebben het erg naar onze zin. Nu op weg naar My Phu (in plaats van Vung Tau, waar we zouden ankeren, net als in Phuket); de ankerplaats blijkt, naar zeggen van de Commodore, te ver van de kust, drie zeemijlen ver, zodat het vervoer per tender naar de kust plus het busvervoer naar Ho Chi Minh City zoveel tijd in beslag neemt dat je als het ware na een kopje koffie aldaar ongeveer al weer terug moet. En in My Phu zouden we kunnen afmeren ipv ankeren, maar dan nog wel twee uur in de bus naar HCMC, we gaan het zien.

10 februari Ho Chi Minh City

We hebben al veel scooters gezien, maar HCMC, voormalig Saigon spant de kroon. De rieten ronde hoed met punt is bijna geheel verdrongen door de scooterhelm. Er zouden 4 miljoen scooters in de stad zijn. Het maakt het lopen door Saigon tot een vervelende bezigheid: herrie, luchtvervuiling, gevaarlijk om over te steken.

Het is vlak voor het Chinese Nieuwjaar en daarom is de hele stad geel van de vele gele chrysanten. Die moet je op nieuwjaarsdag in huis hebben want dat brengt geluk in het jaar van de tijger dat er aan komt. Zelfs in de kilometerlange sloppenwijken waar we met de bus doorheen reden werden overal knalgele chrysanten aangeboden.

De belangrijkste associaties hier hebben natuurlijk met de oorlog te maken. Je vraagt je steeds af hoe het voor de mensen hier is om nu al die buitenlandse, vaak Amerikaanse toeristen te ontvangen. We zijn naar het oorlogsmuseum gegaan. Sober en hartverscheurend is alles in beeld gebracht. Voor ons veel herinneringen aan de middelbare school tijd en de studententijd: de demonstratie van 1970 in Amsterdam tegen de oorlog werd genoemd. Evenals het Medisch Comité Nederland-Vietnam uit die tijd. De tijd van onze politieke bewustwording en van de generatiekloof: voor onze ouders waren de Amerikanen alleen maar de bevrijders van ons eigen land in ‘44-‘45.

Het aantal foto’s en de inhoud ervan is buitengewoon indrukwekkend en deprimerend. We hebben er slechts een enkele van in beeld willen brengen (maar wel veel meer in ons archief opgeslagen). Het is verschrikkelijk te zien hoe de Amerikanen hier hebben huis gehouden; nu waren de leden van de Vietcong vaak ook geen lieverdjes, maar de in beeld gebrachte Amerikaanse wreedheden overtreffen je donkerste fantasieën. Maar goed, wij als Europeanen hebben ook zeker een reputatie op dat gebied.

Het centrum van HCMC is heel anders dan de buitenwijken. Hoogbouw, veel hotels en nog veel herinneringen aan de oorlog: hotel Continental Saigon, een koloniaal hotel uit 1880 waar Graham Greene tijdens de oorlog zijn boeken schreef en veel correspondenten verbleven. Het Independence Palace waar in 1975 Saigon viel en de onafhankelijkheid een feit werd. Ook nog veel herinneringen aan de franse koloniale tijd: de Notre Dame bijvoorbeeld.

12 en 13 februari Hong Kong

Na 1 ‘rustdag’ komen we alweer in Hong Kong aan, waar het slechts 15 graden is en druilerig. De boot ligt in Kow Loon en omdat we bij een vorige gelegenheid de toeristische attracties van Hong Kong city al gezien hebben, besluiten we ons te beperken tot Kow Loon en er een shopping experience van te maken.

Zo zijn we bijvoorbeeld op de night market geweest en hebben vele waarzeggers aan het werk gezien. We hebben gedwaald door de enorme hoeveelheid winkelstraten. We worden overal aangesproken om horloges te kopen of maatpakken aan te laten meten, maar de verkooptechniek is niet agressief.

Opvallend hoe weinig Hong Kong Chinezen Engels spreken. We hebben (itt vorige keer in Hong Kong) heerlijk Chinees gegeten maar het was moeilijk communiceren. De meeste mensen eten op straat –ook tijdens de motregen- aan kleine formica tafeltjes.

In Hong Kong is ook weer een royaal deel van de gasten ververst en een deel van de bemanning; ook Commodore Warner heeft plaats gemaakt, Captain Nick Bates is nu de gezagvoerder. Schijnt een oude rot in het vak te zijn. We gaan het zien.

Zojuist (15 feb. 09.45 uur) van enkele meters afstand op het dek erboven even meegemaakt hoe de (2) loodsen aan boord werden gebracht bij het opvaren van het kanaal/de rivier richting Shanghai. Dit keer wel met een zwemvest, geen ongebruikelijke luxe omdat de stap aan boord QM2 tamelijk groot en dus gevaarlijk is. Zij brengen ons naar de pier in Shanghai.

Een bezoek aan China is vooralsnog geen sinecure. Voor de nodige duiten in Nederland een visum aangevraagd (en gekregen), bij het aan boord komen twee uitgebreide vragenlijsten ingevuld, beide over gezondheid, gisteren een ‘gezondheidstest’ bij de intussen in Hong Kong aan boord gebrachte autoriteiten afgelegd. Dan zo direct eerst weer het paspoort ophalen en zien dat je aan land komt (en weer terug!). Het zal wel gaan zoals bij een onderzoek in de bajes: het duurt lang voor je binnen bent, maar je bent er zo weer uit; voor onderzochten geldt doorgaans het omgekeerde.